Rezolucja przyjęta na sesji plenarnej ocenia przepisy określające, które państwa członkowskie odpowiedzialne są za przyjmowanie wniosków o azyl. Posłowie chcą przyjęcia mechanizmu funkcjonującego na zasadzie solidarności, tak aby podstawowe prawo do azylu w UE było przestrzegane, a odpowiedzialność za nie rozłożona proporcjonalnie na państwa członkowskie. Tekst rezolucji został przyjęty 448 głosami. 98 posłów było przeciw, 149 wstrzymało się od głosu.

Parlament nawołuje do przyjęcia bardziej sprawiedliwych zasad, podkreślając, że kryteria określające, który kraj jest odpowiedzialny, są stosowane niewłaściwie – szczególnie nadużywane jest kryterium „kraju pierwszego przekroczenia granicy”. Takie rozwiązanie powoduje presję na kraje takie jak Grecja, Włochy, Malta, Cypr, czy Hiszpania.

Posłowie wyrażają ubolewanie, że Rada, w przeciwieństwie do Parlamentu, nie przyjęła stanowiska w sprawie propozycji reformy rozporządzenia dublińskiego z 2016 roku, sprawiając, że Unia Europejska pozostała z „zasadami, które okazały się nieskuteczne” w przypadku zarządzania dużą ilością osób starających się o azyl. Przyjmowane ad hoc porozumienia nie mogą zastąpić ujednoliconego i zrównoważonego wspólnego europejskiego systemu azylowego. Posłowie domagają się, aby na wsparcie dla krajów pierwszej linii zostało przyznanych więcej funduszy do czasu zreformowania rozporządzenia dublińskiego.

Braki i uchybienia w dyrektywie o powrotach

Parlament przyjął drugą rezolucję dotyczącą wdrożenia obecnej dyrektywy o powrotach 512 głosami za, przy 134 głosach przeciwko i 49 wstrzymujących się. Posłowie podkreślają, że „skuteczna polityka powrotów jest jednym z kluczowych elementów dobrze funkcjonującej polityki azylowej i migracyjnej UE”, zauważając, że od 2015 roku liczba decyzji o powrotach spada, mimo że nie można tego jasno powiązać ze spadkiem liczby nieuregulowanych wjazdów.

Parlament odnotowuje, że skuteczność polityki powrotów UE nie powinna być mierzona tylko statystykami. Pod uwagę powinien być brany także jej zrównoważony charakter oraz dbałość przestrzeganie praw podstawowych, zabezpieczeń i gwarancji proceduralnych dotyczących obywateli państw trzecich bez prawa do pozostania w UE.

Posłowie są zdania, że państwa członkowskie powinny do tego zadania przeznaczyć odpowiednią ilość personelu i szkolić odpowiedzialne władze. Jeśli tylko jest taka możliwość, dobrowolne powroty powinny być priorytetyzowane. Posłowie podkreślają także, że małoletni bez opieki nie powinni podlegać polityce powrotu, chyba że jest to działanie dla ich dobra.

Komisja Wolności Obywatelskich zajmuje się obecnie propozycją Komisji Europejskiej z 2018 roku o uzupełnieniu obowiązującej dyrektywy o powrotach.